Syberia

Benoît Sokal i jego świat

uratowali mój świat

bo zawsze są inne światy

tylko trzeba być gotowym na ucieczkę

trzymać się samemu za rękę

gdy nic nie trzyma w świecie

iść śladami Kate Walker
mieć Oscara za towarzysza

serce człowieka jest przeceniane

nieludzkie serce automatycznego maszynisty
lepiej spełnia pokładane w nim nadzieje

gry ratują życie
implementują alternatywną ścieżkę
kodują dobre wspomnienie,
które dodaje otuchy

fabryka automatów w Valadilene

dała wytchnienie wielu

gdy na mapie świata

zabrakło schronienia

to nie rozpacz

to nostalgia
to nie smutek
to tęsknota

wiem, gdzie się udać, gdy uwiera i boli

nie muszę kupować biletu
czekać na ranek
prosić się

główny motyw muzyczny Syberii
ukoi i ukołysze
a ja odetchnę

i nie zakrztuszę się wstydem

nie piję i nie palę

chłonę słowa, obrazy i dźwięki
gdy tęsknię za dotykiem ręki
wołam Sokala

nie jesteśmy na ty

ale narysował świat
i wpuścił mnie do niego
trudno o większą intymność

nie wystarczą nam wymyślone postaci
potrzeba nam żywych ludzi
twórców
którzy je dla nas stworzą

życie bez wyobraźni
to piekło za życia

i choć piekła nie ma
jesteśmy za zdolni, żeby go nie wymyślić